Δεν ξέρω αν το ‘χετε πάρει είδηση, αλλά σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ανακτήσει τα χαμένα του νούμερα, ο αντ1 επανέφερε προσφάτως το Ρουκ Ζουκ. Ναι, δεν ξέρω, μη με ρωτάτε, ίσως δούμε και spin-off του Βότκα Πορτοκάλι οσονούπω, θεωρώ κάθε φρικαλέο ενδεχόμενο ανοιχτό.
Παρουσιάστρια του Ρουκ Ζουκ είναι, πάντως, η Ζέτα Μακρυπούλια
που πήρε τη σκυτάλη από το απόλυτο ελληνίδο one hit wonder της τηλεόρασης, τη Μαίρη Μηλιαρέση.
Η οποία, by the way, αντιμετώπισε με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία ότι της κλέψανε τη δουλίτσα, έτσιε;
Τουλάχιστον στο Mary Miliaresi Alfa. Στο Vita μπορεί και να εξερράγη, δεν γνωρίζω.
Όπως και να ‘χει,
τις προάλλες το Ρουκ Ζουκ φιλοξένησε μια παίκτρια που ενσαρκώνει όλα τα ακαταμάχητα qualities της ακραιφνούς βλακείας. Κι όχι ότι μας λείπει η βλακεία, αλλά είναι πάντα υπέροχο να τη βλέπεις να ξεδιπλώνεται φρέσκια φρέσκια. Η Μελίνα είναι slow, κάνει λάθη, δεν καταλαβαίνει τίποτα, ξανακάνει τα ίδια λάθη, μπερδεύεται, τα χάνει, κρεμάει την ομάδα της, κι όμως μοιάζει βέβαιη ότι ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ, ΤΟ ΧΕΙΣ! Priceless.
Εξίσου γαμάτη όμως είναι και η φάση της Ζέτας, που ως πρώην γλυκούλα-νυν unapologetic ξινιολομπιτσάρα εξηγεί ξανά και ξανά τους κανόνες με ύφος “Απευθύνομαι σε γκάου-δεν μπορώ άλλο-μου λείπει ο κρυογονικός μου θάλαμος”.
Γεμίσατε ελπίδα για το ανθρώπινο γένος, ε;
Κι εγώ <3