thecurlysue
Τα στοιχεία της απόγνωσης, της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, των προσωπικών δαιμόνων και του κινδύνου που σε πλησιάζει αναπόδραστα, αποτελούν τους πυλώνες στους οποίους βασίζεται το reboot του εμβληματικού The Twilight Zone από τα μακρινά 60s, μία παραγωγή του CBS που προβάλλεται τώρα αποκλειστικά στην COSMOTE TV. Ένα είναι σίγουρο, στο τέλος κανείς δεν βγαίνει αλώβητος απ’ όσα πρόκειται να του τύχουν. Όλοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη φρίκη όσο μπορούν καλύτερα, με όσα μέσα διαθέτουν. Δείτε το και ως φιλοσοφικό statement αυτό.
Η νέα εκδοχή του The Twilight Zone εξακοντίζει τον τρόμο στην πιο ανυπόφορη διάστασή του, δηλαδή τη ρεαλιστική. Ο ρεαλισμός όμως δεν ορίζεται με κριτήριο τη στατιστική “πόσο πιθανό είναι να σου συμβεί το τάδε ή το δείνα”, αλλά με βάση τον ανθρώπινο παράγοντα και την ψυχολογία του. Πώς αντιμετωπίζει ένας κανονικός άνθρωπος τη χειρότερη στιγμή της ζωής του; Πώς επιλέγει να διαχειριστεί τον μεγαλύτερό του φόβο, καθώς τον βλέπει να παίρνει σάρκα και οστά μπροστά του, και τι λέει γι’ αυτόν η μέθοδος που διάλεξε για να τον διαχειριστεί; Παράλληλα, ανακύπτει κι ένα άλλο ερώτημα: μήπως θα έπρεπε να έχει κάνει κάτι διαφορετικά;
Ακολουθώντας εν μέρει το παράδειγμα του Black Mirror ως προς το δυστοπικό του πράγματος, το The Twilight Zone φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με το χειρότερο δυνατό σενάριο, το οποίο όμως αναπτύσσεται με προσωποκεντρική προσέγγιση. Ακόμη και στις ιστορίες που τοποθετούνται σε συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό context, δηλαδή, η ουσία βρίσκεται στην αναμέτρηση του ατόμου με τα δικά του πάθη. Ας πούμε ότι αν κάθε άνθρωπος κουβαλάει ένα κουτί με φόβους, τραύματα, παραλογισμούς και συμπλέγματα, το The Twilight Zone ξεκλειδώνει το κουτί αυτό και κλείνει το περιεχόμενό του σ’ ένα δωμάτιο μαζί με τον άνθρωπο. Ο διάλογος του ανθρώπου με τα στοιχεία του μπορεί να αποβεί καταστροφικός. Μπορεί και όχι.
Ένας κωμικός που πασχίζει να ξεχωρίσει από τη μάζα και να κατακτήσει το κοινό παραμένοντας ηθικά ακέραιος, ενδίδει στον πειρασμό να διαρρήξει την ακεραιότητά του αυτή, “πουλώντας” τη ζωή του. Το κόλπο πετυχαίνει, η δημοτικότητά του αυξάνεται, αλλά τα κομμάτια της ζωής του που προδίδονται μέσα από τη δημοσιότητα, παύουν να υπάρχουν, διαγράφονται εντελώς σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Άξιζε τον κόπο η θυσία του (που, ουσιαστικά, αποδεικνύεται θυσία των άλλων); Είναι ολοφάνερο πως η ιστορία διαβάζεται και ως παραβολή για τις μανίες της ψηφιακής εποχής – το πάθος με τη διασημότητα, την επιβεβαίωση διά του πλήθους και την αναγωγή της επαγγελματικής επιτυχίας σε υπέρτατο κοινωνικό και υπαρξιακό ατού.
Ένας ερευνητικός δημοσιογράφος προσπαθεί να λύσει το μυστήριο της πτώσης του αεροπλάνου στο οποίο επιβαίνει και ο ίδιος, αλλά η προκατάληψή του τον εμποδίζει να διακρίνει την πιο προφανή και καταλυτική παράμετρο του μυστηρίου. Στο τέλος συνειδητοποιεί ότι τα έκανε όλα λάθος κι έφερε την καταστροφή μόνος του. Το πρόβλημά του δεν ήταν το αεροπλάνο, αλλά η απόλυτη βεβαιότητά του πως κατέχει τη μοναδική αλήθεια. Καμιά φορά, οι συμφορές μας δεν είναι παρά προϊόντα της δικής μας αλαζονείας, της άρνησής μας να λάβουμε έστω υπ’ όψιν το ενδεχόμενο να σφάλλουμε, ακόμη και σ’ ένα θέμα που η κρίση μας θεωρείται αξιόπιστη.
Ένας τύπος, απελπισμένος για επαφή και οικειότητα, συνδέεται τηλεπαθητικά με μία άγνωστη γυναίκα κι αναπτύσσει μαζί της μία ιδιότυπη σχέση εξ αποστάσεως. Η καθημερινή τους επικοινωνία τoύ προκαλεί εξάρτηση και μία επίμονη εντύπωση πως αυτή η γυναίκα αποτελεί τον προορισμό του. Φυσικά, παρασυρμένος από τη ρομαντική συγκίνηση και την αίσθηση καρμικότητας, ξεχνάει ότι η φωνή που ακούει στο μυαλό του ενδέχεται να είναι πέρα από ερωτεύσιμη και εντελώς απατηλή. Στην πορεία, τα γεγονότα τον οδηγούν από μόνα τους στην άχαρη αλήθεια: το να θέλουμε πολύ κάτι που φαίνεται καλό, δεν αρκεί για να το κερδίσουμε και για να είναι όντως όσο καλό φαίνεται.
Κατά έναν τρόπο, το The Twilight Zone, μέσα από τις εξωφρενικές του ιστορίες, δέκα σε καθέναν από τους δύο μέχρι στιγμής κύκλους του, προτείνει έναν νέο τρόπο θέασης της έννοιας του φόβου. Ο φόβος ως δύναμη που μας παραλύει ή μας ταράζει σύγκορμους, δεν είναι απαραίτητα μία κατάσταση στείρα ή απάνθρωπη. Αντιθέτως, είναι ένα μέγεθος που μπορεί να λειτουργήσει ως ερέθισμα για να ξεπεραστεί ο εαυτός, για να απαλλαγούμε από όλες εκείνες τις πλάνες, βολικές ή μη, που μας κρατούν καθηλωμένους και μακριά από την αλήθεια. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτή είναι και η ουσία του “Twilight Zone” ως έκφρασης: η μυστηριώδης εκείνη ζώνη ασάφειας και μεταβατικότητας που αίρει κανόνες και βεβαιότητες, προκειμένου να μας οδηγήσει σε μία νέα διάσταση, έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Ακόμη κι όταν είναι πλέον αργά.
Και οι δύο κύκλοι του The Twilight Zone είναι διαθέσιμοι μέσα από τον δωρεάν, on demand κατάλογο της COSMOTE TV. Απολαύστε τους με προσοχή και σύνεση, και κυρίως με κάποια φώτα του σπιτιού αναμμένα.